5 Atlas Obscura plekken in Spanje

26 augustus, 2019

Michèle en Sanne reizen samen met hun felblauwe kampeerbusje door Europa en delen hun ervaringen op ‘The adventures of MiSa’. Ze kochten een speciaal boek: de ‘Atlas Obscura’. Deze gids, met bijbehorende website, staat vol vreemde en originele plaatsen in de hele wereld. Michèle en Sanne bezochten vijf Atlas Obscura-plekken in Spanje.

1.      De windmolens van Don Quichot

Op slechts een uurtje rijden vanaf Madrid ligt het historische dorpje Consuegra. Waar twaalf witte windmolens verheven staan bovenop een bergrug. Deze iconische graanmolens zijn gebouwd in de zestiende eeuw en zijn in 1980 met ‘pensioen gegaan’. Nu zijn sommige van deze molens te bezoeken. Erg interessant om de geschiedenis van de molens te leren kennen en te genieten van het uitzicht op het omliggende land. Wist je dat deze witte molens ook een hoofdrol spelen in het verhaal van Don Quichot uit 1605? In dit verhaal denkt de held Don Quichot dat de windmolens reuzen zijn en gaat hij het gevecht met ze aan. Leuk om te lezen als je hier een bezoek gaat brengen. Naast deze molens staat het imposante kasteel ‘La Muela’, dat ook te bezoeken is.

Ons bezoek aan deze mooie plek was een succes. We besloten te overnachten op een plek met uitzicht op de molens en genoten van een prachtige zonsondergang. De volgende ochtend werden we wakker en waren de molens verdwenen in de mist. Gelukkig trok de mist langzaam weg en hadden we genoeg zicht om wat foto’s te maken. Helaas hebben we de molens niet aan de binnenkant bekeken. Misschien doen we dat als we weer een keer in de buurt zijn. Wil je het kasteel en de molens van de binnenkant bekijken? Dan kost dit € 7,50 per volwassene en € 4,50 voor kinderen tussen de 7 en 12 jaar.

2.      Bedevaartsoord van De orde van de Tempeliers

Voor de kust van Biskaje ligt een mystiek eilandje met een kerk erop, genaamd Gaztelugatxe. Deze naam heeft twee betekenissen: kasteelrots en onbereikbaar kasteel. En dat het onbereikbaar is, lijkt wel een beetje zo. Want om het kerkje op het eiland te bereiken moet je zo’n 150 meter omhoog lopen via een stenen trap, die overigens goed onderhouden is. Het is een hele klim, maar zeker de moeite waard. Want eenmaal op het eiland heb je een prachtig uitzicht op de zee en kan je het kerkje met een rijke geschiedenis bezichtigen. Het kerkje is in de elfde eeuw gebouwd door de ridders van de Orde van de Tempeliers en diende als een bedevaartsoord. Bovendien is het kerkje al meerdere malen verbrand, beroofd en op andere manieren kapotgemaakt, maar elke keer weer herbouwd.

Toen wij vanuit het drukke Bilbao (± 45 minuten rijden) dit pareltje vonden, waren we intens gelukkig! Na een wandeling van ongeveer drie kilometer vanaf de parkeerplaats arriveer je bij Gaztelugatxe. Eenmaal op het topje van het eiland konden we genieten van het prachtige uitzicht. En uiteraard luidden we de bel van het kerkje driemaal, want volgens de verhalen weer je hierdoor boze geesten af. Leuk feitje: de trappen van Gaztelugatxe kan je terugzien in de bekende serie Game of Thrones.

3.      Een waterval met een verhaal

Ten noorden van Valencia, in het plaatsje Navajas, is de enorme waterval van Salto de la Novia te vinden. Deze dertig meter hoge waterval klettert in rivier Riu Palancia en ligt middenin de natuur, er heerst een feeërieke sfeer. En deze plek kent een legende: jonge bruiden moesten over de rivier springen om te bewijzen dat hun liefde echt was en dat het hun huwelijk een succes zou worden. De meeste bruiden vonden een stuk waar de rivier niet zo breed was, maar één bruid had hier geen geluk bij. Ze sprong en gleed uit. Haar bruidegom sprong achter haar aan om haar te redden, maar zonder resultaat. Beiden verdronken door de sterke stroming. Ze zeggen dat je hun stemmen rond middernacht nog kunt horen en dat de waterval zo wit kleurt als haar jurk. Ietwat spooky verhaal, maar dat maakt de waterval niet minder mooi.

Salto de la Novia is echt een magische plek en we zijn hier ongeveer een uur geweest. Toen wij er waren was het helaas niet warm genoeg zodat we konden zwemmen, want anders waren we wel langer gebleven! Tip: dicht bij deze beroemde waterval is ook nog een andere waterval te vinden. Hiervoor moesten we een beetje klimmen, maar dat gaf een nog mooier uitzicht op de Salto de la Novia.

4.      Verdwaal in het Josep Pujiula Labyrint

In 1980 begon Josep Pujiula met het maken van een labyrint langs de Fluvia, een rivier in Catalonië. Het labyrint werd gebouwd met natuurlijke producten en Pujiula verlevendigde alles met sculpturen en andere beelden. Maar in 2002 was hij genoodzaakt om alles af te breken, omdat er een nieuwe snelweg moest komen. Dit hield hem niet tegen om vervolgens, aan de rand van de snelweg, opnieuw een bijzonder labyrint te bouwen. Dit is het labyrint dat nu te bezoeken is. Het is niet zo heel groot, maar je kijkt er je ogen uit. Zo zie je onder andere hoge stellages van takken, een kleine grot, een kleine waterval, bijzondere sculpturen en een moestuintje met een gedenksteen.

Het park is niet heel makkelijk te vinden, we hebben aan een aantal mensen moeten vragen hoe we er konden komen. Maar eenmaal daar genoten we van alle kleine details van de natuurlijke producten. Josep Pujiula is inmiddels overleden, maar zijn wereld wordt goed onderhouden en regelmatig bezocht. Wij genoten van onze tijd in het mini-labyrint!

5.      Het topje van de kerk

In de jaren ‘60 besliste de Catalaanse regering om een waterreservoir te creëren op de plek van het dorpje San Romà de Sau. De inwoners waren gedwongen hun woonplaats te verlaten, waarna het water het dorp overnam. Maar als het hier een tijdje erg droog is geweest, wordt een deel van het dorpje blootgelegd. En dan zie je de trotse torenspits van de 1000 jaar oude kerk tevoorschijn komen, die zich niet zo gemakkelijk overgeeft aan de krachten van de natuur. Bij hoog water is alleen het topje van de kerk te zien.

Het was een kleine omweg om bij dit ondergelopen dorp te komen, maar wel heel mooi! Omgeven door bergen is de plek afgesloten van de buitenwereld. We vonden een kampeerplek met uitzicht op de kerktoren. Omdat het winter was stond het water op zijn hoogst, maar we werden niet teleurgesteld. Het grappige was dat er ineens overal koeien rondliepen. Het was een idyllische plek en we waren blij uit de drukte van de steden te zijn.